بی‌اختیاری دفع، ناتوانی در کنترل حرکات روده است که منجر به نشت غیر منتظره مدفوع از رکتوم می‌شود.
اسهال، یبوست و آسیب به عضله و عصب رکتوم، علل متداول بی‌اختیاری روده است. آسیب به عضله و عصب در اثر سالخوردگی یا زایمان طبیعی به وجود می‌آید.
بی‌اختیاری دفع با هر علتی، برای فرد بسیار خجالت آور است ولی از مطرح کردن این مسئله با پزشک خود خجالت نکشید. روش‌های درمانی متعددی برای درمان بی‌اختیاری مدفوع وجود دارد. شما با طرح کامل مشکل خود، به پزشک در انتخاب بهترین روش درمانی کمک می‌کنید.
علل بی‌اختیاری مدفوع
بی‌اختیاری مدفوع علل زیادی دارد که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- اسهال
- یبوست
- آسیب یا ضعف عضلات
- آسیب عصب
- از دست دادن کشش در رکتوم
- زایمان طبیعی
- بواسیر و پرولاپس رکتوم (افتادگی راست روده)
- رکتوسل
- عدم تحرک
درمان‌های بی‌اختیاری دفع کدامند؟
برای درمان بی‌اختیاری دفع باید یک یا چند روش درمانی را با هم انجام داد.
تغذیه
- 20 تا 30 گرم فیبر در هر روز مصرف کنید (سفت کردن مدفوع و کنترل راحت‌تر آن).
- از مصرف کافئین خودداری کنید (جلوگیری از اسهال).
- آب زیاد بنوشید (جلوگیری از یبوست).
درمان دارویی
برای کاهش حرکات روده می‌توان داروهای زیر را مصرف کرد:
- ایمودیوم
- لوموتیل
- هیوسیامین
- دیفنوکسیلات
- لوپرامید
تمرینات روده
هر روز، زمان مشخصی برای دفع در نظر بگیرید و طبق زمان بندی عمل کنید. به این ترتیب از بی‌اختیاری دفع در ساعت‌های دیگر جلوگیری می‌کنید.
تمرینات کف لگن
یک برنامه منظم برای تمرین عضلاتی که جریان ادرار را کنترل می‌کنند، شروع کنید (تمرینات کگل). این عمل عضلات کف لگن را قوی‌تر کرده و ممکن است به کاهش بی‌اختیاری دفع کمک کند.
بیوفیدبک
دو سنسور روی مقعد یا دیواره شکم قرار می‌دهند. لازم است همراه با جلسات درمانی بیوفیدبک، تمرینات کگل در خانه به طور منظم انجام شوند.
شبیه سازی الکتریکی
ابزاری است که عصب لگن را شبیه سازی می‌کند. شبیه ساز عصب ساکرال، در درمان بی‌اختیاری دفع به علت آسیب‌های عصب، موثرترین روش است.
جراحی
اگر درمان‌های غیرتهاجمی، بی‌اختیاری روده فرد را برطرف نکند، جراحی انجام می‌شود. جراحی‌های متعددی برای درمان بی‌اختیاری دفع وجود دارد.
اسفنکتر
جراح محل آسیب دیده را شناسایی کرده و کناره عضلات مقعد را به هم بخیه می‌زند (اسفنکتروپلاستی) یا عضله را از کف لگن یا باسن برداشته و به عضلات ضعیف مقعد پیوند می‌زند (پیوند عضله). این جراحی‌ها برای درمان بی‌اختیاری دفع ناشی از پارگی عضلات اسفنکتر مقعد، مناسب است.
دستگاه کاف اسفنکتر
یک کاف قابل باد کردن، اسفنکتر مقعد را احاطه می‌کند. فرد هنگام رفتن به توالت باد کاف را تخلیه می‌کند و برای جلوگیری کردن از بی‌اختیاری دفع دوباره آن را باد می‌کند تا دهانه اسفنکتر مقعد محکم بسته شود.
کلوستومی
جراح برای تغییر مسیر روده بزرگ، یک سوراخ در پوست شکم ایجاد می‌کند. کلوستومی تنها زمانی انجام می‌شود که هیچ یک از روش‌های درمانی نتیجه نداده باشد.
در نانوجراحی، روش‌های جدیدتری برای درمان بی‌اختیاری دفع وجود دارد. چون این روش‌ها جدید هستند، مزایا و عوارض آن‌ها در طولانی مدت هنوز بر کسی روشن نیست.
باز مدل سازی رادیوفرکانسی اسفنکتر مقعد
یک پروب به داخل مقعد فرستاده می‌شود که انرژی حرارتی دیواره‌های مقعد را اندازه‌گیری می‌کند. باز مدل سازی رادیوفرکانسی با اعمال آسیب جزئی به اسفنکتر موجب ضخیم شدن و در نتیجه درمان آن می‌شود.
تزریق بیومواد
برای تقویت ضخامت و عملکرد اسفنکتر موادی مانند سیلیکون، کلاژن یا دکسترانومر / هیالورونیک اسید به اسفنکتر مقعد تزریق می‌شود.
منابع
http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/fecal-incontinence/home/ovc-20166830
http://www.webmd.com/digestive-disorders/bowel-incontinence#2
