درباره کولیت اولسراتیو بیشتر بدانیم

عوامل خطر

علت دقیق ایجاد کولیت اولسراتیو مشخص نیست اما عوامل خطر آن شامل موارد زیر است:

• عوامل محیطی: داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب، آنتی بیوتیک ها و قرص های ضد بارداری می توانند احتمال ابتلا به کولیت اولسراتیو را افزایش دهند. رژیم غذایی با چربی بالا نیز می تواند از عوامل خطر این بیماری باشد.
• سن: کولیت اولسراتیو معمولا قبل از 30 سالگی شروع می شود. با این وجود می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد.
• نژاد: با وجود اینکه کولیت اولسراتیو در نژادهای مختلف اتفاق می افتد، اما افراد سفید پوست در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن هستند.
• سابقه خانوادگی: در صورتی که افراد نزدیک در خانواده تان (والدین، خواهر و برادر) مبتلا به کولیت اولسراتیو باشند، در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به این بیماری هستید.

راه های تشخیصی

آزمایش های معمول خون

گرچه آزمایش های خون نمی توانند کولیت اولسراتیو را به صورت قطعی تشخیص دهند، اما ابزار تشخیصی مهمی برای این بیماری هستند. آزمایش معمول خون برای تشخیص عفونت، کم خونی، تشخیص التهاب و کمبود ویتامین ها و مواد معدنی بکار می رود.

آزمایش خون در مدفوع

حضور سلول های خونی در نمونه مدفوع می تواند نشانه ای از کولیت اولسراتیو باشد. این آزمایش می تواند عفونت های گوارشی که گاهی علائم مشابه کولیت اولسراتیو دارند را تشخیص دهد.

کولونوسکوپی

طی کولونوسکوپی از وسیله ای باریک و منعطف با دوربین و نور در انتها برای بررسی تمام بخش های روده بزرگ استفاده می شود. طی این فرایند، نمونه کوچکی از بافت روده (بیوپسی) برای بررسی دقیق تر آزمایشگاهی می تواند برداشته شود.

سیگموئیدسکوپی

سیگموئیدسکوپی فقط برای بررسی قسمت انتهایی روده بزرگ (سیگموئید و رکتوم) استفاده می شود. برداشت بیوپسی طی سیگموئیدسکوپی نیز می تواند انجام شود.

اشعه ایکس

در صورتی که علائم شدیدی دارید، از اسکن با اشعه ایکس برای تشخیص عوارض جدی مثل سوراخ شدگی روده بزرگ استفاده می شود.

سی تی اسکن

سی تی اسکن می تواند محل و شدت بیماری را تعیین کند. سی تی اسکن از ناحیه شکم یا لگن برای بررسی التهاب یا پیچیدگی های کولیت اولسراتیو روده کوچک استفاده می شود. سی تی اسکن همچنین مشخص می کند چه مقدار از کولون ملتهب شده است.

ام آر آی

ام آر آی در تشخیص و مدیریت کولیت اولسراتیو بسیار مفید است.

کنترل بهتر کولیت اولسراتیو

• برای کاهش مشکلاتی مثل اسهال، درد و گازهای شکمی محصولات لبنی را به میزان کمتری مصرف کنید.
• عبور چربی از روده موجب بدتر شدن علائم بیماری می شود، پس غذاهای کم چرب مصرف کنید.
• مصرف غذاهای فیبردار را محدود کنید.
• از مصرف غذاهای تند، الکل و نوشیدنی های کافئین دار که علائم بیماری را بدتر می کنند، خودداری کنید.
• آب فراوان بنوشید.
• مصرف ویتامین ها و مکمل های معدنی می توانند کمک کننده باشند.
• وعده های غذایی را در حجم کم و به دفعات بیشتر (5 تا 6 وعده در روز) مصرف کنید.
• ورزش، بیوفیدبک و یوگا باعث کاهش استرس، آرام سازی عضلانی و عملکرد بهتر سیستم گوارشی می شود.