درمان‌های خانگی
اقدامات مختلفی برای تسکین درد، تورم و التهاب همورئید وجود دارد که در بسیاری از انواع همورئید موثرند. این اقدامات شامل موارد زیر است:
اصلاح عادات غذایی. مصرف غذاهای پر فیبر شامل میوه، سبزیجات و دانه‌ها و مصرف مایعات فراوان در جلوگیری از یبوست، بهبود علائم همورئید و جلوگیری از پیشرفت آن بسیار موثر است.
درمان‌های موضعی. استفاده از کرم‌های موضعی همورئید یا پدهای حاوی مواد بی‌حس کننده در تسکین علائم همورئید موثرند.
نشستن در آب گرم. نشستن در آب گرم به مدت 10 تا 15 دقیقه، دو تا سه بار در روز در بهبود علائم همورئید بسیار موثر است.
تمیز نگه داشتن ناحیه مقعد. روزانه پوست اطراف مقعد را با آب گرم بشویید و آن را به آرامی خشک کنید. از پاک کننده‌های معطر یا حاوی الکل استفاده نکنید. همچنین برای خشک کردن ناحیه از دستمال‌های مرطوب معطر و حاوی الکل یا کاغذ توالت خشک استفاده نکنید.
مصرف دارو
استفاده از مسکن‌هایی مثل پاراستامول در تسکین ناراحتی ناشی از همورئید خفیف موثرند. همچنین انواع داروهای ملین در جلوگیری از زور زدن هنگام اجابت مزاج به علت یبوست و جلوگیری از ایجاد همورئید استفاده می‌شوند.
روش‌های با حداقل تهاجم
در صورت خونریزی مداوم یا همورئید دردناک، پزشک ممکن است روش‌های با حداقل تهاجم را برای درمان همورئید پیشنهاد کند. این روش‌ها بدون نیاز به بستری و معمولا بدون انجام بیهوشی قابل انجامند:
• رابر بند (حلقه لاستیکی): استفاده از حلقه لاستیکی یک روش سریع غیر جراحی برای درمان همورئید است که برخلاف روش‌های جراحی نیازی به مراقبت بعد از عمل ندارد و همچنین برخلاف روش‌های درمان خانگی نتیجه دائمی دارد. در این حالت پزشک حلقه لاستیکی را در اطراف پایه همورئید قرار می‌دهد که گردش خون به آن ناحیه قطع شود. با این کار همورئید در عرض یک هفته خشک شده و می‌افتد. این روش در بسیاری از افراد موثر است و نتایج طولانی مدتی در درمان همورئید داخلی دارد، اما روش مناسبی برای همورئید خارجی نیست. این روش در صورت داشتن چندین همورئید احتمالا نیاز به تکرار دارد. همچنین در صورت مصرف داروهای ضد انعقاد گزینه مناسبی برای درمان همورئید نیست. بستن حلقه لاستیکی می‌تواند ناراحت کننده باشد و موجب خونریزی شود که 2 تا 4 روز بعد از شروع فرآیند شروع می‌شود اما اغلب خفیف است. گاهی عوارض جدی‌تر نیز می‌تواند رخ دهد.
• تزریق (اسکلروتراپی): اسکلروتراپی برای درمان انواع کوچکتر همورئید داخلی استفاده می‌شود. اسکلروتراپی شامل تزریق یک ماده شیمیایی به پایه همورئید است. مواد شیمیایی مختلفی شامل محلول‌های سالین و فنول بدین منظور استفاده می‌شوند که موجب کاهش جریان خون به ناحیه همورئید و کوچک شدن آن می‌شود. تاثیر این روش نسبت به روش حلقه لاستیکی کمتر است و احتمال برگشت همورئید وجود دارد.
• الکتروتراپی: در این روش یک پروب کوچک فلزی که جریان الکتریکی منتشر می‌کند در پایه همورئید قرار داده می‌شود که موجب لخته شدن جریان خون در ناحیه و از بین رفتن تدریجی همورئید می‌شود. این روش نیز برای انواع کوچکتر همورئید (درجه یک یا دو) مناسب است.